Dansen

Eindexamens in aantocht, dat brengt de nodige drukte met zich mee. Mijn oud-klasgenoten van Pius X zenden signalen dat energie verdwijnt in profielwerkstukken, PTA’s en praktische opdrachten. Nu de carnavalsvakantie voorbij is, doceren leraren naar het einde van de lesstof. Berichtjes verraden dat een enkeling tijd over heeft voor rijlessen. Ondertussen lijkt iedereen een toekomst te plannen: het inschrijven bij een universiteit, auditie doen of toch liever een jaartje er tussen uit.

Hier in Montezuma (NM) is het vergelijkbaar. Mijn tijdschema zit overvol met het schrijven van essays, het organiseren van shows en het afronden van lesstof. In het vak Environmental Systems and Societies herhalen we al. Enkele werkstukken en proefexamens liggen nog in het verschiet. Mijn mondelingen Spaans en Engels waren eventjes spannend, maar beide zijn nu op band verstuurd naar de internationale commissie. Mijn werk wissel ik af met hardlopen, volleybal, kickboxing, theater, filmen en tijdrovend montagewerk. Ook interviews met vertegenwoordigers van verschillende universiteiten legt de nodige druk op mijn tijd.

Tijdens een van mijn maandelijkse mentorgesprekken beschrijf ik aan Aaron, mijn theaterleraar, de energieslopende combinatie van schoolwerk, activiteiten en vrienden. Ik slaap weinig, studeer veel en heb veel plezier. “Study, sleep and socialize” zijn de drie belangrijke factoren van het UWC leven. UWC laat me ervaren dat mijn energie nu eindig is. Aaron staat mij toe een dagje bij te tanken.

Een dag later, aan het begin van een fantastische theaterles, gaf hij zijn doordachte en  persoonlijke advies. “Floor, dansen past bij jou. Jij zou moeten dansen voor nieuwe energie’, gaf hij me mee. Wellicht heb ik zijn advies iets te letterlijk opgenomen, maar het had zeker effect. Dansen om mijn eigen energie te beheren. Dansen als middel om positieve energie op te wekken.

Het was onze vrije vrijdagmiddag en de februari zon scheen bijna met zomerse kracht. Sam, mijn eerstejaars afkomstig uit Florida, en ik motiveerden onze tweehonderd studiegenoten om hun vlaggen, pruiken en verkleedkleding uit de kast te halen. Nash uit Denemarken en Irak liet zijn camera draaien. De gehele campus veranderde in één grote gekleurde speeltuin. We dansten en sprongen. Kleurrijke vlaggen illustreren onze verschillende nationaliteiten. Het geluid van ‘Uptown Funk’ vulde ons collectief bewustzijn.

Nieuwe energie spat van de ontstane lipdub af. Het verraadt dat wij inmiddels een positieve, samenwerkende groep vormen. Ik wens dat alle volkeren ter wereld er een voorbeeld aan zouden nemen.
En mentor Aaron had gelijk, besef ik wanneer ik het filmpje keer op keer bekijk. Dansen in het felle zonlicht, letterlijk tussen alle kleurtjes van de wereld, geeft energie. Niet alleen aan mij, maar aan elke medestudent. Door deze activiteit leerde ik mijn eigen energiebron kennen, die gemakkelijk aangevuld wordt door muziek en dans met vrienden. De positiviteit van dansen maakt het studeren fijner. Het geef energie om de laatste werkstukken af te maken, de laatste essays te schrijven en naar het einde toe te werken. En desondanks er inmiddels een dik pak sneeuw ligt, dansen we hier het eindexamens tegemoet.

Groetjes uit USA,
Floor Fiers

Bekijk lipdub “Uptown Funk” onder de knop Film.

Advertisement

Personal response from Obama

In many places in the world, human rights are abused. Unfortunately, violence, censorship and abuse is part of everyday-life. Amnesty International is a non-governmental organisation fighting for human rights. At UWC-USA, students in the Amnesty International-group come together to discuss those situations. We express our concerns both about our direct environment, including the situation of the Mexico-USA border, as well as countries further away.

Since the age of nine, I have been involved with Amnesty. From door to door I carried every year a collecting box in the Dutch village I grew up in. The Dutch collection week is this year from the first to the seventh of March, which is this week. Due to my absence, that means my parents take my box.

At UWC-USA I joined, as a matter of course, the Amnesty International extracurricular activity. As international students in the secluded area of the USA, the most effective way of undertaking action is probably to write letters to people in position of power. Subject of those letters are situation, which in our opinion deserve more attention. In the fall, I chose to write a letter to president Barack Obama about education in Palestine. Today I found a response from him in my mail. At this point, I just hope he is a man of his words.

Latino Film Festival in Albuquerque

This weekend the Filmmaking ExEd visited the Latino Film Festival, “Cine Magnifico”, in Albuquerque. The group was excited for the movies and to get for a bit off campus. Personally, I think the trip was really useful in different aspects. It provided a stimulating environment to watch and discuss movies and documentaries. Again, it gave the opportunity to practice the Spanish language in relaxed surroundings. Above all, being at the Latino Film Festival was fun for the members of the Filmmaking ExEd, a good kick-off of the year.

The group, who left on Friday the 12th of September, consisted of Bar Sapir (Israel), George Young (UK), Guyon Borgmann (the Netherlands), Ximena Campos (Mexico), Naré Harutyunyan (Armenia), Tu Jianing (China), Stella Serger (Germany), Otto Bridgham (UK) and me, Floor Fiers (the Netherlands). John and Sandra also joined.
In advance of the opening night movie, which was called Ocho Apellidos Vascos or the Spanish Affair, the co-director of the festival came to personally shake our hands. It was an honour to be able to talk to her. The storyline of the first movie taught us about Spanish and Basque culture. It gave a glance into another world.

During the festival, I realised it is good to watch movies in order to discover what you value yourself as a filmmaker. The Latino Film Festival gave us another opportunity to train our eyes and opinions about films, movies and documentaries. Besides, it is useful to talk about the value and importance of a movie.

On the second day, we enjoyed the documentary “Diás de clase”, which was full of beautiful images. The documentary talks about the different aspects of teacher life in Nicaragua, from the copying of tests by hand instead of a copy machine to convincing mothers to let their children go to school. After the screening, there was a discussion with a professor of UNM, University of New Mexico.
All in all, it was an enjoyable, informative and group forming experience.

Wapperende vlaggen in Montezuma

Na terugkomst op campus begon ik met het uitpakken van dozen, gevuld met onder andere kleding, posters, boeken, schriften en vlaggen. Vlaggen met doordringende, persoonlijke en onwijs lieve tekstjes. Ik kreeg ze van mijn tweedejaars op het moment dat zij in juni j.l. de campus verlieten. Op hun eigen landsvlag schreven ze poetische woorden van waardering en dank. Een wederzijds gevoel.

Twee maanden verstreken sinds dat grote moment van afscheid in juni. Het uitdelen en ontvangen en ontvangen van vlaggen is een UWC-USA traditie, aan het einde van het schooljaar. De wonderlijke woorden van mijn vrienden herhaalden zich in mijn hoofd, terwijl ik samen met mijn vrienden en familie vakantie in Nederland vierde. Tienertour met Pien, Lotte en Anne vormde een hoogtepunt tussen alle gezellige activiteiten. Yvonne, Irma en Inge zag ik op een aantal feestjes. Adrian, Fini, Hannah, Bieke, Eleanor en heel veel anderen maakten het Totaalfestival voor mij. De animatie acts met Iris voelden als een daverend succes! Quality time vonden met mijn broers en ouders samen met mij gedurende onze reis door het wilde westen van Amerika. Zomervakantie liet me genieten, tot rust komen, mijn eerste UWC-jaar te verwerken en me voor te bereiden op het tweede.

De eerste drie dagen van het nieuwe schooljaar vulde de campus zich slechts met de oude eerstejaars. Voelbaar in de leegte en letterlijke ruimte was het te ervaren dat “onze second years” met het schenken van de vlaggen het Montezuma-kasteel verlaten hadden. Ik nam me voor de muren van mijn kamertje te versieren met hun vlaggen, om te koesteren en hen dit hele schooljaar dichtbij me te houden.

De drie dagen verstreken. We kletsten bij over onze zomervakantie, vergaderden over de opkomende orientatieweken en versierden de gangen van de huizen. Op donderdag ontvingen we vol enthousiasme met toeters en bellen de nieuwe firsties. Zo ontarmde ik ook Olaf, Charifa, Beatrix en Szymon uit Nederland. De spontane gezelligheid met roomie Ana uit Venezuela kwam als een verrassing.

Nu voelen wij, als verse tweedejaars, onze verantwoordelijkheid groeien tegenover deze frisse lichting UWC-USA’ers. Als ervaringsdeskundigen geven we voorbeeld. De aanwezig van nieuwe studenten brengt voelbaar een nieuwe energie. Nieuwe vrienden, nieuwe gesprekken en nieuwe ideeën zijn daar om te ontdekken. Lijnen lijken anders te lopen dan vorig jaar.

In het algemeen zijn nieuwe generatie vernieuwers van de cultuur en zorgen met hun frisse ideeën voor veranderingen, zo ook in de UWC-experience. Ze zorgen ervoor dat het sociale systeem in UWC-USA ververst. Op andere plaatsen komt de noodzaak en behoefte van een nieuwe generatie naar voren. Een vrijwilligersorganisatie kan op verschillende momenten ook een stapel frisse invloeden en veranderingen gebruiken. Het toevoegen van een schilderij aan de collectie van een museum of nieuwe buren in een woonwijk zorgt voor vernieuwing.

Een rollende traan over mijn wang, een stevige knuffel en een doorzettende glimlach. Terwijl ik afscheid neem van mijn ouders en mijn broers, neem ik een krachtig besluit. Ik overhandig een plastic tasje gevuld met mijn vlaggen aan mijn ouders. In hun bewaring zal ik de vlaggen altijd koesteren. Tegelijkertijd geef ik ruimte aan het nieuwe schooljaar dat begint, een tweede jaar vol UWC-experience. De vlaggen voor de ingang van Montezuma Castle verwelkomen iedere dag weer.

Floor Fiers

Waving flags in Montezuma

After returning to campus I began unpacking all the boxes filled with inter alia clothing, posters, books, notebooks and flags. Flags with strong, personal and incredibly sweet notes. I got them from my second years, at the moment they left the campus in June. On their own country flags they wrote poetic words of appreciation and gratefulness. A mutual feeling.

Two months passed since the moment of goodbye in June. The giving and receiving of flags is a tradition at UWC-USA, at the end of the school year. The wonderful words of my friends repeat themselves in my head, while I celebrate holidays with my family and friends in the Netherlands. “Tienertour” with Pien, Lotte and Anne formed a highlight, between other activities. I saw Yvonne, Irma and Inge on a couple of parties. Adrian, Fini, Hannah, Bieke, Eleanor and lots of others made Totaalfestival for me. The theatre animation acts with Iris felt as a great success! My brothers and parents found quality time with me, during our road trip through the wild west of the USA. Summer holiday gave me joy, rest, time to process my first UWC-year and to prepare for the second.

The first three days of the new school year, the campus was only filled with old first years. Tangible in the emptiness and literal space, I experienced that our second years, while giving out their flags, had left Montezuma Castle. I immediately intended to decorate my room with their flags, to keep them close to me the whole school year.

The three days passed by. We chatted about our summer breaks, had meetings about the upcoming orientation weeks and decorated the hallways of the dormitories. On Thursday we welcomed full of enthusiasm our new firsties. While hugging I talked to Olaf, Charifa, Beatrix and Szymon from the Netherlands. The spontaneous joy I had with my roomie Ana from Venezuela came as a nice surprise.

Now with the new wave of UWC-USA’ers we, fresh second years, feel our responsibility grow. We are the experienced experts giving an example. The presence of the new students is tangible in a new energy. New friends, new conversations and new ideas are there to discover. Lines between people seem to be different than last year.

In general, a new generation are innovators of a culture and they make changes happen with their fresh ideas, also in the UWC-experience. They make sure the social system in UWC-USA gets refreshed. In other places, there is also a need for new generation every now and then. A volunteer organisation can also use fresh influences and changes on several moments. The adding of a painting to the collection of a museum or new neighbours in a residential area makes innovation happen.

A rolling tear over my cheek, a strong hug and a smile. While I am saying goodbye to my parents and my brothers, I take a decision. I give my parents a plastic bag filled with flags. They store them in my Dutch home, so I can always cherish them. At the same time, I give space to a new school year that begins, a second year full of UWC-experiences… While the waving flags in front of Montezuma Castle will be welcoming every day.

 

Place to be, Totaalfestival

Terwijl Radio Barkas Totaalfestival Bladel opent, bedient de Deense Juul de eerste klant van de avond, tapt de Engelse Adrian zijn eerste biertje en vult Fini uit Oostenrijk de glazen fris. Mijn Nederlandse vriendinnen Pien en Lotte introduceren zichzelf aan de Amerikaanse Hannah. Nu betreden ook Nilles uit Denemarken en zijn Mexicaanse vriendin Karen de bar. Eleanor, ingevlogen uit Costa Rica, wacht ongeduldig tot het plein is volgestroomd en ze aan de slag kan.
Twee uur later zijn vele bezoekers van het Totaalfestival voorzien van een drankje. De Indonesische soul van Jimi Bellmartin & The Soul Snatchers klinkt over de markt. De gezellige sfeer dringt door tot achter deze internationale bar. Er wordt gelachen, gewerkt en genoten. Kortom, Bladels zomerfeestje!

Totaalfestival Bladel werd al eerder gezien als een plein van ontmoeting en reünie. Het weerzien van oude jeugd- en schoolvrienden vormen speciale momenten in de festivalweek. Dat alles in een ambiance waar nieuwsgierigheid op zijn plaats is. Door muziek, theater en kunst inspireert Totaalfestival haar bezoekers om anders tegen de wereld aan te kijken. Juist in deze week is er ruimte voor vernieuwing in Bladel. Centraal uitgangspunt is de interactie en vriendschap tussen de organisatie, vrijwilligers en het publiek.

Vrijwilligerswerk creëert een kans om in relaxte omstandigheden elkaar te leren kennen en een positieve bijdrage te leveren aan de maatschappij. Immers de maatschappij, dat zijn wij. Zo leerde ik al uit de SIRE-filmpjes.

Vertel me, wat is er mooier nieuws dan vrienden uit meer dan tien landen die samen op de Bladelse markt een feestje bouwen? De samenwerking tussen meer dan tien landen was een mooie, en zinvolle, ervaring. Meer dan ooit ben ik me ervan bewust dat de waarden van UWC verder reiken dan de randen van de campus. Internationaal en intercultureel begrip, wederzijdse verantwoordelijkheid en respect, compassie en service hebben hier een betekenis gekregen.

Op die paar vierkante meters, achter de bar op Totaalfestival, werd de wereld een stukje kleiner. Een efficiënt team is gevormd, een stukje wereldvrede.

 

Easy Rider

“End of third quarter”. Deze dikgedrukte letters in mijn schoolkalender vallen binnen als een bom. Voor mij is het een schokkende mededeling tussen de andere meldingen. Morgen is het één maart, het begin van mijn zevende maand in the USA. Tijd is een vreemd fenomeen, sinds ik UWC’er ben. Terwijl de Amerikaanse klok hetzelfde tempo tikt als de Nederlandse, verward mijn perceptie me. Aan de ene kant vliegt tijd als nooit tevoren. Door de flow waarin mijn wereldvrienden en ik verkeren, voelt de dag dat ik me aanmeldde als gisteren. Aan de andere kant lijkt de tijd te kruipen, tenminste zo ervaar ik het. Juist door de grote hoeveelheid van programma’s, activiteiten, lessen en projecten, die we hebben afgerond, lijkt het alsof ik hier al een aantal jaren woon. De werkdruk ligt hoog. Alvorens ik weer naar Nederland ga, is er enorm veel te doen.

Na een fijne vakantie in het natte Nederland begon het dagelijkse leven in januari weer te rollen. Het dagelijks leven bestaat logischerwijs uit mijn schoolleven. Opletten in de klas, werkstukken maken en essays schrijven behoort tot dagelijkse kost. Lesvoorbereiding en het maken van het huiswerk wordt van me verwacht. In Spaans en wiskunde steek ik extra aandacht en voor Environmental Systems and Societies hielden we een conferentie over het opwarmen van de aarde. Met mijn theaterklas bezocht ik een theatervoorstelling en dezelfde groep werkte onwijs hard om onze versie van Shakespeare’s “The Tempest” neer te kunnen zetten. Daarnaast heb ik recentelijk een start gemaakt met mijn Extended Essay (EE), een vergelijkbaar scriptie aan het Nederlandse profielwerkstuk. O ja, ondertussen is ook mijn derde examenweek gepasseerd.    Hoe dan ook, het leven buiten school vult het grootste deel van mijn tijd. Op maandag heb ik mijn wekelijkse dansles. Qua sporten heb ik elke zaterdag basketbaltraining. Twee dagen heb ik  geskied in de bergen van New Mexico. Een krachtige stimulans om mijn rentraining door te zetten, was het gezamelijk iniatief tot een running club. We willen met een groepje een halve marathon volbrengen. Spannend!    Filmen daagt me uit. Inmiddels ben ik leider in de documentaire klas en maak ik funfilmpjes met Brooke en anderen. Ook ga ik op zoek naar het verhaal achter mijn medestudenten met mijn interviewserie ‘In the Picture’.    In verschillende clubs ontmoet ik vaak mijn vrienden. Bijvoorbeeld repeteer ik ongeveer twee keer per week met de theaterclub. Op dinsdag krijg ik Duitse les gegeven door Duitse studenten, in de Schmetterling Club, en op donderdag volg ik  eerste hulp-lessen, om in mei mijn diploma te kunnen halen.

Top is natuurlijk de UWC-experience. Sommige gebeurtenissen, zoals the Annual Conference maken die ervaring bijzonder. Dit jaar was ik medeorganisator van de driedaagse, jaarlijkse conferentie, waarbij belangrijke sprekers speechen en workshops geven. Ook deelname aan de nationale vrijwilligersdag Martin Luther King-day, en de week van de regio Midden Oosten, Azië en Australië behoren tot de UWC-momenten.

Uiteraard beleef ik waanzinnig veel lol met mijn vrienden. We vieren regelmatig verjaardagen, kijken samen een film of organiseren feestjes. In februari hadden we onder andere Yule Ball, het welbekende dansfeest van de Harry Potter-boeken, en een 80’s feest. Door het onvoorspelbare weer in New Mexico liggen we soms de hele dag op het voetbalveld te zonnebaden, terwijl we een dag later warme chocolademelk drinken en zelfgebakken Brusselse waffels eten bij de verwarming. Leuk vind ik het om een dagje te hiken met mijn vrienden of samen te zoeken naar de mooiste plekjes in de omgeving van campus.

Tijd verstrijkt aan beide zijden van de Atlantische oceaan, dat realiseer ik me. Via Social Media probeer ik ook de tijd in Nederland te beleven. Gezellig babbelen met mijn vriendinnen, lachen met mijn broers of kletsen met mijn ouders zijn soms erg fijne momenten. Soms merk ik dat ontwikkelingen langs me afgaan, activiteiten waar ik niet aan deelneem. Maar vaak brengen Skype en Facebook twee werelden dichter bij elkaar en kan ik de tijd dubbel beleven.

Op dit moment ben ik bij mijn Get Away-family, een familie waar ik samen met twee vriendinnen een weekend bij verblijf. Even is er weinig Facebook, weinig Skype, weinig prikkels van studie, vrienden en huisgenoten. Liggend in het hooi schreven wij onze dagboeken met ouderwetse pennen. Laat in de avond vertelden we elkaar verhalen, deelden we ervaringen en smeden we nieuwe plannen. Als resultaat ligt er nu een nieuw blog, foto’s in Amerikaans landschap en energie voor het laatste kwartaal. ‘Easy living’ hier in USA. En o ja, ook hangt er nu een LP met de orginele filmmuziek van de klassieker ‘Easy Rider’ aan mijn muur, die ik scoorde op de rommelmarkt. De echte cowboy van New Mexico…

Rehearsing, cooking and organising!

Blog for uwc-usa.tumblr.com

After cooking for eight hours today, ironing my waiter’s blouse and collecting clothing for tonight’s party, I feel more or less ready for the European National Day (END). Many weeks ago we started organizing this day. Since last week I have been looking forward to tonight!

END is the day that the other Europeans and I present our culture. All the activities can be divided in four parts: The activities during the week, the dinner, the show, and the party. During the last week a couple of activities took place. Through discussions, a film, and storytelling we tried to show our culture to the other UWC-USA students. The three-course opera-dinner gave them the opportunity to taste the culture and the show consisted of many cultural performances. Besides that, we organized a party with the theme “après-ski”.

For the past couple of weeks, the Europeans of UWC-USA were busy. Almost every evening included an audition, a meeting, or a rehearsal for the show. The decoration of the stage and the dining hall was made, the menu was arranged and the performances were created. Besides lots of stress, it also was lot of fun. I got to know people, their culture and even my own culture more than before.

The only thing I want to say next: Get exited! It is going to be awesome… An archive of show can be followed through the live stream at http://new.livestream.com/uwc-usa/events/2474306.

Floor Fiers, Montezuma (USA)