Dansen

Eindexamens in aantocht, dat brengt de nodige drukte met zich mee. Mijn oud-klasgenoten van Pius X zenden signalen dat energie verdwijnt in profielwerkstukken, PTA’s en praktische opdrachten. Nu de carnavalsvakantie voorbij is, doceren leraren naar het einde van de lesstof. Berichtjes verraden dat een enkeling tijd over heeft voor rijlessen. Ondertussen lijkt iedereen een toekomst te plannen: het inschrijven bij een universiteit, auditie doen of toch liever een jaartje er tussen uit.

Hier in Montezuma (NM) is het vergelijkbaar. Mijn tijdschema zit overvol met het schrijven van essays, het organiseren van shows en het afronden van lesstof. In het vak Environmental Systems and Societies herhalen we al. Enkele werkstukken en proefexamens liggen nog in het verschiet. Mijn mondelingen Spaans en Engels waren eventjes spannend, maar beide zijn nu op band verstuurd naar de internationale commissie. Mijn werk wissel ik af met hardlopen, volleybal, kickboxing, theater, filmen en tijdrovend montagewerk. Ook interviews met vertegenwoordigers van verschillende universiteiten legt de nodige druk op mijn tijd.

Tijdens een van mijn maandelijkse mentorgesprekken beschrijf ik aan Aaron, mijn theaterleraar, de energieslopende combinatie van schoolwerk, activiteiten en vrienden. Ik slaap weinig, studeer veel en heb veel plezier. “Study, sleep and socialize” zijn de drie belangrijke factoren van het UWC leven. UWC laat me ervaren dat mijn energie nu eindig is. Aaron staat mij toe een dagje bij te tanken.

Een dag later, aan het begin van een fantastische theaterles, gaf hij zijn doordachte en  persoonlijke advies. “Floor, dansen past bij jou. Jij zou moeten dansen voor nieuwe energie’, gaf hij me mee. Wellicht heb ik zijn advies iets te letterlijk opgenomen, maar het had zeker effect. Dansen om mijn eigen energie te beheren. Dansen als middel om positieve energie op te wekken.

Het was onze vrije vrijdagmiddag en de februari zon scheen bijna met zomerse kracht. Sam, mijn eerstejaars afkomstig uit Florida, en ik motiveerden onze tweehonderd studiegenoten om hun vlaggen, pruiken en verkleedkleding uit de kast te halen. Nash uit Denemarken en Irak liet zijn camera draaien. De gehele campus veranderde in één grote gekleurde speeltuin. We dansten en sprongen. Kleurrijke vlaggen illustreren onze verschillende nationaliteiten. Het geluid van ‘Uptown Funk’ vulde ons collectief bewustzijn.

Nieuwe energie spat van de ontstane lipdub af. Het verraadt dat wij inmiddels een positieve, samenwerkende groep vormen. Ik wens dat alle volkeren ter wereld er een voorbeeld aan zouden nemen.
En mentor Aaron had gelijk, besef ik wanneer ik het filmpje keer op keer bekijk. Dansen in het felle zonlicht, letterlijk tussen alle kleurtjes van de wereld, geeft energie. Niet alleen aan mij, maar aan elke medestudent. Door deze activiteit leerde ik mijn eigen energiebron kennen, die gemakkelijk aangevuld wordt door muziek en dans met vrienden. De positiviteit van dansen maakt het studeren fijner. Het geef energie om de laatste werkstukken af te maken, de laatste essays te schrijven en naar het einde toe te werken. En desondanks er inmiddels een dik pak sneeuw ligt, dansen we hier het eindexamens tegemoet.

Groetjes uit USA,
Floor Fiers

Bekijk lipdub “Uptown Funk” onder de knop Film.

Advertisement

Synergy fills The Tempest

Blogpost for uwc-usa.tumblr.com

At the moment that I hear loud clapping from the audience, I feel the warm hand of Olga in my left hand and on my right I feel the energy of JeanClaude. As a student theatre ensemble we take our hands up and bow. A flashback occurs in my mind. About two hours ago, the red theatre curtains were still closed, before The Tempest would begin. But at this point our first show was over and an enormous wonderful feeling full of energy filled me. The synergy was tangible between the actors, our director, the audience, the tech people in the wings and all the other students involved. Our cooperation and teamwork made this whole show happen—that is what I realize at this particular moment.

Since November 2013, the first year theatre class had been working on The Tempest, the last play by Shakespeare. As member of the class, I was involved in the process from the beginning until the show at the 21st and 22nd of February. At first, an acquaintance with Shakespeare took place. This world-famous playwright wrote, between 1564 and 1616, 154 sonnets, 38 plays and lots of other writings. We watched the movie to get the main story and to decrease the struggles with the Shakespeareian language. After the division of the roles, rehearsals began. Besides enjoying Christmas with my family, was Winter Break for a time of learning lines. Increasing my level of English was easy, since new English  vocabulary came to me with every line.

As my fellow theatre students and I came back on campus at the beginning of January, we dived into the story of the wizard Prospero. Next to acting we also took production roles on our shoulders. With the production roles, we used every quality of all the ensemble members, and we learned how to organize a theatre show as a whole. Together with my friend Ulrikke, I organized the publicity of the show. We did everything to get our audience together, including designing a poster and organizing a Living Statue publicity stunt. Since I had done a Living Statue piece before, I gave a presentation about this type of street theatre, in which I talked about inter alia Tablau Vivant. It was my way of making the audience curious. Other students on campus saw Shakespeare coming to life with all those characters in beautiful surroundings, including the castle and the mountains. For her production role, Kristen searched for all the music and sound elements we used in the play. More and more art students got involved as the shape became clear. The students of the IB dance classes took care of the dancing and the movements on stage, while the students of the IB visual art painted the backdrop and other decorative elements. The tech crew got called on for the lighting, the music, and the sound. Stage management helped with changing the stage between scenes. One speech got recorded in the recording studio of UWC-USA and students from the filmmaking CAS took photos and film. In those ways, this production of The Tempest became a really interdisciplinary production.

Good cooperation is more than relevant in this situation, in which lots of people in different areas are needed in order to make the show happen. Communication between all these areas is very important. Through Facebook and e-mail we contacted each other in high frequency. But above all, the late visits in each others rooms made this production strong.

Speaking about the different areas involved in the production: Scientifically proven is that a workplace is necessarily composed of individuals. But these individuals need to work together in positive ways to perform to its full potential. So, good cooperation is required for the release of synergy. Synergy is the interaction of multiple elements in a system to produce an effect different from or greater than the sum of their individual effects. It also works in the other way; Creative teamwork maximizes individuals’ strengths and minimizes their weaknesses, leading to a workplace that is efficient, dynamic and productive. So, if the cooperation is good, the skills of the individuals get better.

All in all, through their reactions the audience lets us know that the synergy worked in our group. After the show we walked into the audience, where friends and fellow students ran up to us to hug us. I love the feeling of connectedness between all people involved, including audience. Wonderful it feels to know that tomorrow there will be another show… But first a party to celebrate.