“End of third quarter”. Deze dikgedrukte letters in mijn schoolkalender vallen binnen als een bom. Voor mij is het een schokkende mededeling tussen de andere meldingen. Morgen is het één maart, het begin van mijn zevende maand in the USA. Tijd is een vreemd fenomeen, sinds ik UWC’er ben. Terwijl de Amerikaanse klok hetzelfde tempo tikt als de Nederlandse, verward mijn perceptie me. Aan de ene kant vliegt tijd als nooit tevoren. Door de flow waarin mijn wereldvrienden en ik verkeren, voelt de dag dat ik me aanmeldde als gisteren. Aan de andere kant lijkt de tijd te kruipen, tenminste zo ervaar ik het. Juist door de grote hoeveelheid van programma’s, activiteiten, lessen en projecten, die we hebben afgerond, lijkt het alsof ik hier al een aantal jaren woon. De werkdruk ligt hoog. Alvorens ik weer naar Nederland ga, is er enorm veel te doen.
Na een fijne vakantie in het natte Nederland begon het dagelijkse leven in januari weer te rollen. Het dagelijks leven bestaat logischerwijs uit mijn schoolleven. Opletten in de klas, werkstukken maken en essays schrijven behoort tot dagelijkse kost. Lesvoorbereiding en het maken van het huiswerk wordt van me verwacht. In Spaans en wiskunde steek ik extra aandacht en voor Environmental Systems and Societies hielden we een conferentie over het opwarmen van de aarde. Met mijn theaterklas bezocht ik een theatervoorstelling en dezelfde groep werkte onwijs hard om onze versie van Shakespeare’s “The Tempest” neer te kunnen zetten. Daarnaast heb ik recentelijk een start gemaakt met mijn Extended Essay (EE), een vergelijkbaar scriptie aan het Nederlandse profielwerkstuk. O ja, ondertussen is ook mijn derde examenweek gepasseerd. Hoe dan ook, het leven buiten school vult het grootste deel van mijn tijd. Op maandag heb ik mijn wekelijkse dansles. Qua sporten heb ik elke zaterdag basketbaltraining. Twee dagen heb ik geskied in de bergen van New Mexico. Een krachtige stimulans om mijn rentraining door te zetten, was het gezamelijk iniatief tot een running club. We willen met een groepje een halve marathon volbrengen. Spannend! Filmen daagt me uit. Inmiddels ben ik leider in de documentaire klas en maak ik funfilmpjes met Brooke en anderen. Ook ga ik op zoek naar het verhaal achter mijn medestudenten met mijn interviewserie ‘In the Picture’. In verschillende clubs ontmoet ik vaak mijn vrienden. Bijvoorbeeld repeteer ik ongeveer twee keer per week met de theaterclub. Op dinsdag krijg ik Duitse les gegeven door Duitse studenten, in de Schmetterling Club, en op donderdag volg ik eerste hulp-lessen, om in mei mijn diploma te kunnen halen.
Top is natuurlijk de UWC-experience. Sommige gebeurtenissen, zoals the Annual Conference maken die ervaring bijzonder. Dit jaar was ik medeorganisator van de driedaagse, jaarlijkse conferentie, waarbij belangrijke sprekers speechen en workshops geven. Ook deelname aan de nationale vrijwilligersdag Martin Luther King-day, en de week van de regio Midden Oosten, Azië en Australië behoren tot de UWC-momenten.
Uiteraard beleef ik waanzinnig veel lol met mijn vrienden. We vieren regelmatig verjaardagen, kijken samen een film of organiseren feestjes. In februari hadden we onder andere Yule Ball, het welbekende dansfeest van de Harry Potter-boeken, en een 80’s feest. Door het onvoorspelbare weer in New Mexico liggen we soms de hele dag op het voetbalveld te zonnebaden, terwijl we een dag later warme chocolademelk drinken en zelfgebakken Brusselse waffels eten bij de verwarming. Leuk vind ik het om een dagje te hiken met mijn vrienden of samen te zoeken naar de mooiste plekjes in de omgeving van campus.
Tijd verstrijkt aan beide zijden van de Atlantische oceaan, dat realiseer ik me. Via Social Media probeer ik ook de tijd in Nederland te beleven. Gezellig babbelen met mijn vriendinnen, lachen met mijn broers of kletsen met mijn ouders zijn soms erg fijne momenten. Soms merk ik dat ontwikkelingen langs me afgaan, activiteiten waar ik niet aan deelneem. Maar vaak brengen Skype en Facebook twee werelden dichter bij elkaar en kan ik de tijd dubbel beleven.
Op dit moment ben ik bij mijn Get Away-family, een familie waar ik samen met twee vriendinnen een weekend bij verblijf. Even is er weinig Facebook, weinig Skype, weinig prikkels van studie, vrienden en huisgenoten. Liggend in het hooi schreven wij onze dagboeken met ouderwetse pennen. Laat in de avond vertelden we elkaar verhalen, deelden we ervaringen en smeden we nieuwe plannen. Als resultaat ligt er nu een nieuw blog, foto’s in Amerikaans landschap en energie voor het laatste kwartaal. ‘Easy living’ hier in USA. En o ja, ook hangt er nu een LP met de orginele filmmuziek van de klassieker ‘Easy Rider’ aan mijn muur, die ik scoorde op de rommelmarkt. De echte cowboy van New Mexico…
Floor Fiers 