Als mijn moeder de huiskamer binnenkomt, draagt ze in haar ene hand haar favoriete Regout-theepot en in haar andere hand een houtachtige substantie. Ik weet dat het de “Osha”-plant is, die ik meenam als souvenir uit New Mexico. Ze laat een stukje wortel in de pot vallen en schenkt het kokende water op. Terwijl de thee trekt, kletsen we met elkaar. Thuis. Ik vertel haar waar ik mijn vrienden komende week wil ontmoeten. Plotseling realiseer ik me dat ik eigenlijk nu, op dít moment, even een kwartier mijn koffer zou moeten inpakken, aangezien ik daarna geen tijd heb. Mijn moeder lacht. Wanneer ze me het kopje thee overhandigt, komt New Mexico tegemoet. De geur van herinnering bereikt me: Montezuma, New Mexico.
De berichten op Facebook verraden dat meer van mijn klasgenoten op dit moment aan Montezuma denken. Brooke, mijn Amerikaanse vriendin, stelt me de vraag wanneer mijn vliegtuig landt. Ze zegt helemaal klaar te zijn om opnieuw filmpjes met me te maken. Ook Moyo uit Nigeria maakt plannen. Zelfs Ikmal laat van zich horen.
Ik vraag me af waarom mijn klasgenoten en ik onszelf juist op dit moment klaar voelen om terug te gaan. Juist op dit moment, na twee fantastische weken thuis. Het lijkt een moment van reflectie, overdenkingen en overwegingen.
Reflectie volgt een vast patroon van vijf stappen. De eerste stap is deze fantastische ervaring, mijn Winter Break thuis in Nederland. Terugblikken is de tweede stap. Ik realiseer me dat sinds mijn aankomst in Düsseldorf, ik mijn verhalen in woord en beeld deelde met velen. Ik genoot gezelligheid: feestje met mijn vriendinnen, UWC-presentaties op scholen en tijdens kerst met gezin en familie.
Bewustwording van essentiële aspecten vormt de derde stap. Ik realiseer me dat mijn vakantie bomvol is en blijft met leuke, gezellige momenten. Toch is het uiteindelijke doel van mijn tijdelijke verblijf dat ik terugga naar UWC-USA. De vierde stap geeft de ruimte om alternatieven te ontwikkelen en daaruit te kiezen. Aan de ene kant heb ik de keuze om nog zeven dagen meer verhalen te vertellen, meer foto’s te laten zien en meer feestjes te beleven. Aan de andere kant kan ik ervoor kiezen om mijn tijd effectief te gebruiken. Voorbereidingen kunnen getroffen worden.
Ik heb er zin in; Ik heb er zin in mijn tweede semester aan UWC-USA. Zin om door te gaan met de Film Documentarymaking CAS, het wildernisprogramma en het MediaTeam. Zin om me aan te sluiten bij de sport “Swing and Ballroom”. Zin om mijn wereldvrienden te ontmoeten en om samen gekke filmpjes te maken. Ik wil er klaar voor zijn om 5 januari in de vroege ochtend het vliegtuig in te stappen, want het voelt nu al als thuiskomen. Ook een thuis waar mijn hart is.
Floor Fiers 